De komende presidentsverkiezingen in de Verenigde Staten worden wereldwijd weer met argusogen gevolgd. De massale media-aandacht die deze verkiezingen krijgen, roept echter een belangrijke vraag op: waarom besteden we hier als niet-Amerikanen zoveel aandacht aan, terwijl we er geen invloed op hebben? De uitkomst raakt ons op indirecte manieren, maar rechtstreekse inspraak hebben we niet. Toch blijft de fascinatie bestaan, ook in Europa.
De illusie van de anti-elite
Het is des te schrijnender wanneer we zien dat een groot deel van de Amerikaanse kiezers bereid is om een controversieel figuur als Donald Trump opnieuw naar het Witte Huis te brengen. Dit ondanks zijn eerdere ambtstermijn, die gekenmerkt werd door chaos, misleiding en een systematische benadeling van zijn eigen achterban. Ironisch genoeg presenteert Trump zich als de vijand van de ‘elite’, terwijl hij zelf een product is van de gouden kooi waarin de superrijken vertoeven. Het is een misvatting om hem te zien als een held van de gewone man. Trump is een charlatan, en het blijft onbegrijpelijk dat zoveel Amerikanen, en zelfs heel wat Belgen/ Europeanen nog steeds in zijn retoriek geloven en hem steunen.
Hoe ver kan empathie voor de populistische kiezer gaan?
Er wordt vaak gezegd dat we Trump-stemmers niet moeten kleineren of minachten; zij zijn immers burgers met een stem. Maar hoe realistisch is deze oproep tot empathie? De keuze om te stemmen op een populist die onwaarheden verspreidt, democratische normen veracht en sociale cohesie ondermijnt, dwingt tot kritische vragen. Hebben deze kiezers zich verdiept in het politieke programma? Begrijpen zij wat er werkelijk op het spel staat, of zijn ze het simpelweg eens met zijn beleid? Wat de reden ook is, het blijft moeilijk om begrip of respect op te brengen voor deze keuze. Idem dito voor de extreem rechtse kiezers in eigen land en bij uitbreiding in Europa
Hoe miljardairs als Musk de democratie ondergraven
Ondertussen zien we hoe de VS, met gesloten ogen, in de greep raakt van de superrijken. Miljardairs en ongekozen machten verwerven steeds meer invloed. Figuren als Trump en Elon Musk belichamen deze verschuiving: grofheid, misogynie, minachting voor democratische waarden en uitbuiting worden bijna genormaliseerd. Het is een trend die gevaarlijke gevolgen heeft voor de democratie en de werkende bevolking. Het anti-vakbondsbeleid van deze elites toont duidelijk aan waar hun belangen liggen: niet bij de gewone arbeider, maar bij de versterking van hun eigen macht.
Hoop op verstand en stabiliteit bij de Amerikaanse verkiezingen
De hoop ligt bij de Amerikaanse kiezer. Zal zij op 5 november haar gezond verstand gebruiken en zich keren tegen een herhaling van de chaos? Een overwinning van Kamala Harris zou een stap zijn in de richting van stabiliteit en respect voor de democratische spelregels. Maar zelfs als het anders loopt, moeten we erop vertrouwen dat de checks and balances in de VS nog voldoende stand houden om de schade te beperken. Want hoewel we geen directe invloed hebben, kunnen we als waarnemers niet anders dan hopen dat de Amerikaanse democratie bestand blijft tegen de stormen die haar teisteren.
Reactie plaatsen
Reacties